Mijn Held en Mijn Antiheld

Ik ging vandaag schrijven over één van mijn helden. Gisteren werd immers bekend gemaakt dat de Nobelprijs voor geneeskunde dit jaar naar Robert Edwards gaat. De Britse professor krijgt de hoogste wetenschappelijke erkenning voor zijn pionierswerk op IVF gebied. Ik ging schrijven hoe blij ik ben dat hij die kreeg, dat hij het verdiende na meer dan 30 jaar enz.

Maar door wat ik daarnet las in de krant, ga ik tegelijk ook iets zeggen over mijn Antiheld. Hij (zowel persoonlijk als het instituut waarvan hij aan het hoofd staat), blonk de laatste weken al uit in verkeerde communicatie en gevaarlijke uitspraken. Met hun commentaar op de nobelprijs voor Edwards slaan ze echter alles.

Sorry, Meneer De Paus, maar je uitspraken en “visies” gaan verder dan me alleen maar irriteren. Ik begin me persoonlijk aangevallen te voelen. Ik begin me echt af te vragen waarom ik eigenlijk mijn dochter heb laten dopen? Ik zadel haar nu op met een keuze die wij voor haar gemaakt hebben toen ze een paar weken oud was. Wij hebben ze lid gemaakt van een clubje dat niet alleen de grootste onzin ter wereld uitkraamt, maar ook nog eens zegt dat mijn dochter eigenlijk niet thuishoort op deze wereld?